D’Glühschwéngchen

D’Glühschwéngche war einfach ze laang ënnert där rouder waarmer Luucht am Stall zu Schruppeg, well et him ëmmer kal war. An hatt huet sech sou mat Hëtzt opgelueden, datt am Summer kee méi mat him spille wëllt. Do erzielt de Bauer him, datt et bei de Pinguinen ëmmer kal ass, an dohi wëllt eist Schwéngchen dann higoen. Mä an der Foussgängerzon vu Schruppeg begéint hatt engem Mann, dee mat sengem Frack zwar wéi e Pinguin ausgesäit, mä leider guer keen ass. An dee versprécht him “eng Plaz, op där d’Sonn ni schéngt.” A vun do u gëtt d’Glühschwéngche mat senger Hëtzt agesat, fir Grénge Stroum ze produzéieren. No an no fënnt hatt dann och eraus, datt do nach aner Déier agesat ginn. An hinnen zesumme geléngt et, fir vun do an d’Fräiheet erauszekommen. Mä d’Glühschwéngche kann dono awer dem Bauer ganz vill hëllefen …

Och déi Erwuesse wäerte vill Spaass hunn, am Carlo Schmitz senge Biller all Uspillungen op eis modern Gesellschaft erauszefannen.