Um Horizont

SYNOPSIS:

An de franséischen Alpe ginn zwou Fraen ëmbruecht. Direkt steet fest, wien de Mäerder soll sinn, de Manuel Esposito, ee Schwäizer Assurancebeamten. An och d’Motiv schéngt kloer: Jalousie.

Wéi den Esposito dann awer onerwaart aus dem Prisong fräigelooss gëtt, well en, esou schéngt et, een Alibi huet, ass et op eemol net méi kloer, wat wouer a wat falsch ass.

D’Niki, eng Lëtzebuerger Léierin, déi sech - och wéi et schéngt – zu Roum an eng vun deenen zwou Frae verléift hat, geréit elo an de Fokus vum Esposito.

Dat ass d’Dréibuch, aus deem d’Sam wëllt ee Film maachen.

Soll et en Documentaire oder eng Fiktioun ginn?

Wéi vill Wouerechte gëtt et a kann eng dovu besser, an domat méi wouer wéi déi aner sinn?

Huet net grad deen déi wouer Geschicht, deen d’Muecht huet?

EXTRAIT:

Als Kand souz ech dacks do uewen an de Bierger, sot d’Maria, hu vun do aus op d’Mier gekuckt, wou Himmel, Sand a Waasser sech iergendwou am Ongewësse vermëschen. Den Horizont war ni eng kloer Linn, e war keng definéiert Plaz, mam Boot konnts du en net erreechen. Et war fir mech d’Gebuergenheet vun der Zukunft, do, wou ech wollt sinn, mat menge Wënsch an Erwaardungen, Dreem an Hoffnungen. An ech wousst schonn deemools, sollt ech eng Kéier um Horizont ukommen, da wär alles anescht wéi geduecht, well d’Welt an der Tëschenzäit eng aner gi wär.